Dokwerkers in Nederland weigerden vrijdag vracht op de Pride of Rotterdam-veerboot naar Hull in het VK te laden, uit solidariteit met de 800 zeevarenden die op 17 maart door P&O werden ontslagen. Het schip kon uiteindelijk de Europoort in Rotterdam verlaten.
EEN videoo het tonen van een rij juichende dokwerkers die de toegang tot het schip blokkeerden, werd getweet door FNV-Dokkerssectie nationaal secretaris Niek Stam en werd breed verspreid. Geplaatst om 18.42 uur op 25 maart, het is meer dan 800.000 keer bekeken.
De actie van de Nederlandse havenarbeiders leidde zaterdag ook tot actie in Hull toen tientallen supporters van P&O-arbeiders op de A64 liepen en het verkeer dat King George Dock binnenkwam vanaf Hedon Road vertraagden. Het verkeer kwam aan in Hull ter voorbereiding om aan boord te gaan van de Pride of Rotterdam, onder voorbehoud van vertraging door de Nederlandse havenarbeidersactie.
De internationale solidariteit van havenarbeiders in de Rotterdamse haven, de grootste zeehaven van Europa en de grootste zeehaven ter wereld buiten Oost-Azië, toont de enorme collectieve kracht van de arbeidersklasse die gemobiliseerd zou kunnen worden op basis van een strijd voor socialistisch internationalisme.
De solidariteit van de Nederlandse arbeiders was daarom een gruwel voor de Britse vakbonden en Labour-parlementsleden, wier nationalistische campagne zich verzet tegen het mobiliseren van arbeiders in Groot-Brittannië en over de grenzen heen in de meest globale bedrijfstakken, en in plaats daarvan is gericht op het eisen van de conservatieve regering tussenbeide te komen om “de Britse Ferries ”en de maritieme industrie. Tien dagen na de ontslagen is er zelfs geen stakingsactie gedreigd, laat staan een stakingsstemming, opgeroepen door de vakbonden voor Spoor, Maritiem en Transport (RMT) en Nautilus, waarvan de leden ter plaatse werden ontslagen en van schepen werden verwijderd door bivakmutsen te dragen, handboeien dragen van misdadigers.
De twitterpagina van het Vakbondscongres kon zich er niet toe brengen de video van de Nederlandse arbeidersactie te retweeten tot zaterdagochtend 9.30 uur, bijna 17 uur later. Toen het eindelijk gebeurde, werd zijn tweet meer dan 13.000 keer geliked en meer dan 2.600 keer gedeeld. Labour-parlementslid voor Hull Karl Turner heeft de video cynisch geretweet met de woorden: “Word vandaag lid van een vakbond.”
Reacties op de TUC waren niet zo blas. Een opmerking luidde: “Alle lof voor de Rotterdamse havenarbeiders voor hun steun aan de @RMTunion tegen @POferries. Maar als zij kunnen vechten, waarom jij dan niet?” Een ander zei: “TUC verwart warme woorden met solidariteit.” Een ander schreef: “Ze doen meer dan de TUC … beetje gênant als je het mij vraagt! Kom van je knieën en doe meer !! Solidariteit met de ontslagen P&O-arbeiders en internationale solidariteit met kameraden in Europa!”
De weigering van de vakbonden om een vinger uit te steken vindt plaats onder omstandigheden waarin zelfs de Tory-regeringsinspecteurs vorige week het European Causeway-schip van P&O in Larne, Noord-Ierland moesten aanhouden omdat het “ongeschikt was om te zeilen”. Gerund door een schurftig personeelsbestand met een loon van slechts £ 5,15 per uur, ontdekten inspecteurs “gebreken bij het vertrouwd maken van de bemanning, de scheepsdocumentatie en de opleiding van de bemanning” – allemaal problemen die de veiligheid van de bemanning en passagiers en andere schepen in gevaar zouden kunnen brengen.
Op zaterdag marcheerden honderden demonstranten en protesteerden tegen de ontslagen in de havens van Dover, Hull en Liverpool.
In Dover marcheerden demonstranten van het RMT-hoofdkwartier naar de haven, onder zware politieaanwezigheid. Om de doodlopende weg van het vakbondsperspectief te benadrukken, stonden twee P&O-schepen klaar om te vertrekken vanaf de dokken, bemand met korsten.
Terwijl een spreker van de RMT de Rotterdamse actie erkende, was dit om te benadrukken dat P&O-topman Peter Hebblethwaite zou moeten aftreden omdat hij erin geslaagd was om “de reputatie van dit 185 jaar oude bedrijf in één dag te vernietigen”. Als Hebblethwaite en zijn bestuur zouden aftreden, zei een vakbondsvertegenwoordiger van GMB, “dan en alleen dan kunnen we bouwen aan het fantastische en iconische merk dat voorheen bestond.”
Leden van de Socialistische Gelijkheidspartij verspreidden: “Het doodlopende pad van de” Save Britain’s Ferries “campagne: bouw vaste commissies!” pleiten voor de afwijzing van het nationalisme en voor een internationale strategie. Verslaggevers spraken met demonstranten.
Chloe zei: “Ik steun hier mijn zus die haar baan als walwerker voor P&O is kwijtgeraakt. De protesten mogen niet stoppen voordat ze gerechtigheid krijgen. Het is schandalig wat het bedrijf heeft gedaan. Alle werknemers moeten bij elkaar blijven.”
Layla zei: “Mijn schoonvader was 35 jaar ingenieur bij P&O, deze bedrijven mogen arbeiders dit niet aandoen. Als P&O het kan en ermee wegkomt, zullen andere bedrijven het doen en daarom moeten we allemaal de handen ineen slaan en laten weten dat we het niet pikken.”
Paul, een onlangs gepensioneerde zeevarende die voor P&O werkte, zei: “Wat het bedrijf heeft gedaan, is weerzinwekkend en had niet mogen gebeuren. De schuld ligt bij de Tories voor de veranderende arbeidswetgeving. Heteluchtwoorden betekenen niets, actie is wat we nodig hebben.
“Vroeger had ik een bemanning van 20 plus, toen ging het naar 16, toen negen en uiteindelijk zes. We voeren op een schip, zes dagen en zes nachten, 24 uur per dag, je werkdruk nam enorm toe en dat was voor mij onveilig. Ik ben vorig jaar vertrokken omdat mijn gezondheid achteruit begon te gaan.”
Paul benadrukte de noodzaak van hoogopgeleid personeel. “Op dit moment zijn er geen ratings, geen officieren. Wat ze hebben gedaan is schurftarbeid in dienst nemen op inferieure voorwaarden en het is gevaarlijk. Ik heb met veel situaties te maken gehad, zoals mensen overboord en branden op schepen. Je hebt een getraind team nodig om hiermee om te gaan. Deze mensen worden niet opgeleid. Het duurt minstens zes maanden om op een schip te worden ingewijd en dat is slechts de basis. Je stopt nooit met leren, het is een continu proces.”
Paul werkte met veerboten toen de Townsend Thoresen Herald of Free Enterprise zonk kort na het verlaten van de Belgische haven van Zeebrugge op 6 maart 1987, met het verlies van 193 bemanningsleden en passagiers. “Dat was afschuwelijk en de lessen zijn niet echt geleerd.”
De 800 ontslagen waren de laatste in een lange reeks banenverlies. “Niet zo lang geleden [June 2020] 1.200 mensen verloren hun baan en nu zijn er nog eens 800 ontslagen. Je kunt een bedrijfsvoering niet topzwaar runnen. Er zijn nog 1.400 mensen op kantoor. Ze zijn meegegaan met verschillende CEO’s die binnenkwamen met slimme ideeën en miljoenen verspilden. Ze brachten een schip terug uit een refit. Het kostte ze 25 miljoen en nu ligt het in Duinkerken weg te roesten. Ze praten over miljoenen besparen. Maar ze hebben het bedrijf miljoenen gekost.
Paul zei dat de impact van het banenverlies in Dover catastrofaal is. “Dat zijn 600 mensen die niet uitgeven in de stad en in dit huidige klimaat waar alles omhoog gaat, kun je geen fatsoenlijk loon krijgen. Dan is dit bedrijf binnengekomen om te proberen mensen minder dan £ 5 per uur te betalen.
“Een paar jaar geleden heeft P&O de vloot uitgevlagd naar Cyprus en alle namen veranderd. Ze zeiden dat het niemands algemene voorwaarden zou beïnvloeden. Het laat je gewoon zien. Het plan was een proces over een periode van vijf jaar om de bemanningen te snijden. ”
Johneen medewerker van de National Health Service, zei: “Het is een aanval op de arbeidersklasse en gewoon profiteurs die meer geld willen verdienen en zich niet bekommeren om het personeel om hen heen.
“We moeten democratisch worden geleid door arbeiders, er mogen geen dikke katten zijn die al het geld houden. Bedrijven moeten laten zien dat ze mensen niet op deze manier kunnen behandelen.
“De arbeidersklasse lijdt nog meer onder deze crisis van de kosten van levensonderhoud. Alles gaat omhoog, maar de lonen van mensen gaan omlaag. De overheid doet niets om werknemers te ondersteunen, ze ondersteunt alleen de aandeelhouders en mensen in het bedrijfsleven. We moeten de manier waarop dit land wordt bestuurd veranderen. We hebben socialisme nodig, democratisch geleid door de arbeiders, voor de arbeiders.”
Meld u aan voor de WSWS e-mailnieuwsbrief
More Stories
3 redenen waarom de MotoGP in San Marino zo populair is!
Nederlandse Royals geconfronteerd met protest tijdens Caribbean Tour, zoals Kate en William
Het in Nederland gevestigde PowerField trekt € 500 miljoen naar zich toe om energiesystemen te ontwikkelen en te beheren voor een duurzame wereld