De tijd dat Londen bijna door de Nederlanders werd binnengevallen via de Theems

Londen heeft veel meegemaakt sinds het werd gesticht door de Romeinen in 43 CE. Het heeft de invallen van oude Britten, de Vikingen en meer recentelijk de Blitz in de Tweede Wereldoorlog overleefd.

Weinigen zijn zich er echter van bewust dat Londen ooit bijna werd binnengevallen door onze vriendelijke buren van over het Engelse Kanaal, de Nederlanders. In feite waren de Engelsen en de Nederlanders in de 17e en 18e eeuw al lang in oorlog met elkaar over handelsroutes over zee.

De eerste Engels-Nederlandse oorlog begon in 1652. In totaal vochten ze vier oorlogen, waarvan de laatste eindigde in 1784. In die periode van 132 jaar hadden de Engelsen en de Nederlanders de gevechten slechts drie keer onderbroken voor in totaal 12 jaar .

Bij een bepaalde gelegenheid in 1667, tijdens de Tweede Engelse Oorlog, sloegen de gevechten over op Britse bodem toen de Nederlanders hun marineschip van het Kanaal naar de Theems voeren.

LEES MEER: Hoe Londen bijna viel voor de Vikingen en de koning die hen stopte

De Nederlandse inval vond plaats op een moment dat Engeland zijn wonden aan het likken was. Koning Karel II had zojuist bezuinigingen op de Engelse marine aangekondigd vanwege budgetbeperkingen, wat de Nederlanders de perfecte gelegenheid bood om toe te slaan.

Aanvoerder van de aanval was Cornelis de Witt, de broer van de Nederlandse politicus raadpensionaris Johan de Witt, die het brein achter de aanval was. Ze hadden de hulp ingeroepen van twee Engelse overlopers, de ene was de Engelse dissident Robert Holland en de andere was een smokkelaar die op de vlucht was voor de wet.

Ze hielpen de Nederlandse schepen te navigeren door de verraderlijke ondiepten van de monding van de Theems op een mistige zomerochtend. Toen de mist op 6 juni optrok, werden voor de Engelse kust zo’n 89 Nederlandse oorlogsschepen gezien, op weg naar de Theems. Dat omvatte 62 fregatten, 15 lichtere schepen en 12 brandweerschepen.

Wil je op de hoogte blijven van het laatste nieuws, views, features en meningen uit de hele stad?

READ  Corre Energy tekent opslagovereenkomst met Eneco voor Nederlands project – The Irish Times

De briljante nieuwsbrief van MyLondon De 12 staat vol met het laatste nieuws om u bezig te houden, op de hoogte te houden en op de hoogte te houden.

Je ontvangt rond 12.00 uur 12 verhalen rechtstreeks in je inbox. Het is de perfecte lunchlezing.

En wat meer is – het is GRATIS!

Het MyLondon-team vertelt Londense verhalen voor Londenaren. Onze journalisten brengen al het nieuws dat u nodig heeft – van het stadhuis tot uw lokale straten, zodat u nooit een moment hoeft te missen.

Sla geen slag over en meld u hier aan voor de nieuwsbrief van The 12.

De Engelsen werden overrompeld. Ondanks talloze waarschuwingen uit inlichtingenkringen, hadden ze de informatie niet serieus genomen en hadden ze hun verdediging niet voorbereid.

De meeste Engelse fregatten bevonden zich in Schotland en lieten slechts een paar schepen over om de hoofdstad te verdedigen. De Engelse staatsman Sir William Coventry oordeelde dat een Nederlandse landing in Londen ‘zeer onwaarschijnlijk’ was. Het Engelse leger was klein en verspreid, en het moreel was op een historisch dieptepunt omdat veel zeelieden hun salaris al maanden niet hadden ontvangen.

Daarom ondervonden de Nederlanders weinig tot geen weerstand, ook al deden ze er vijf dagen over om de kust te bereiken. Vanwege het eb waren op 9 juni slechts 30 van hun schepen net zo ver gekomen als Sheerness op het eiland Sheppey, bij Kent.

De schepen meerden uiteindelijk aan op Canvey Island, in Essex, tegenover Sheerness, waar ongeveer 1.000 Nederlandse mariniers en landingstroepen van boord gingen. Ze begonnen de lokale steden en dorpen te plunderen voordat ze door een Engelse militie op hun schepen werden teruggedreven.

Op dezelfde dag deed het bericht de ronde dat een andere Nederlandse overvalgroep was geland op het Isle of Grain, een schiereiland waar de Theems de Medway ontmoet. Maar het was pas in de middag van 10 juni dat koning Charles II admiraal George Monck, hertog van Albemarle, beval om naar Chatham in Kent te gaan en de situatie onder controle te krijgen.

Op weg naar Chatham stopte de admiraal bij Gravesend, waar hij merkte dat noch Gravesend noch Tilbury aan de andere kant van de Theems genoeg vuurkracht had om te voorkomen dat de Nederlanders Londen binnentrokken, dus beval hij dat alle beschikbare artillerie in de hoofdstad verhuisd naar Gravesend. Toen hij in Chatham aankwam, zag hij dat de situatie nog nijpender was, dus liet hij de artillerie opnieuw verplaatsen om dichter bij de Nederlandse stellingen te komen.

Een verdedigingsketen in Gillingham, de ‘Gillingham-linie’ genaamd, moest een beschermingslaag bieden aan de rivier de Medway, maar deze lag ongeveer drie meter onder water, wat betekent dat lichtere schepen er nog steeds doorheen konden breken. Peter, Pett, die de tweede resident-commissaris van Chatham Dockyard was, gaf opdracht tot het opzettelijk tot zinken brengen van 14 Engelse schepen langs de ketting om een ​​extra barrière te creëren die de Nederlanders zou verhinderen verder te zeilen.

Pett’s plan vereiste dat Engelse zeelieden de grotere en waardevollere schepen moesten verlaten om aan boord te gaan van de kleinere en ze te laten zinken. Maar op 12 juni vonden de Nederlanders een doorgang en begonnen ze schepen en forten op de Medway aan te vallen.

Wat niet door de Nederlanders was vernietigd, werd vastgebonden en teruggebracht naar Nederland, inclusief schepen die ze hadden weten te veroveren, waaronder het vlaggenschip van de Engelse vloot, de HMS Royal Charles. Wat ze niet mee konden nemen, verbrandden ze.

De Engelse verdedigingsoperatie was een totale ramp en toen hij zich dit realiseerde, beval admiraal George Monck het tot zinken brengen van de resterende 16 Engelse schepen die niet waren buitgemaakt om te voorkomen dat de Nederlanders ook met hen zouden wegvaren.

Een dag later verspreidde het bericht van de nederlaag zich tot in Londen, waar paniek zich uitbreidde over een mogelijke grootschalige invasie door Nederlandse en Franse troepen. De rijksten van Londen pakten snel hun bezittingen in en vluchtten de stad uit in een poging om alles te redden wat ze konden. Koning Charles II beval admiraal prins Rupert om de verdediging bij Woolwich te organiseren, maar toen was het al te laat.

De Nederlanders besloten hun buit te accepteren en terug te gaan, omdat ze de overval als een succes beschouwden. Er was nog een poging om de Theems binnen te gaan op 27 juni, maar deze keer waren de Engelsen voorbereid en waren er een aantal blokschepen opgesteld om verdere opmars te voorkomen.

Desalniettemin was de Nederlandse inval een enorme schande voor de Engelsen en ging de geschiedenis in als een van de ergste nederlagen ooit geleden door de Royal Navy. Het feit dat het op eigen grondgebied gebeurde, maakte het des te vreselijker voor koning Karel II.

Samuel Pepys, destijds secretaris van de Marine Board, geloofde dat de nederlaag het einde zou betekenen van het bewind van koning Charles en een revolutie zou ontketenen. Hij schreef: “Ons hart klopt nu; want het nieuws is waar, dat de Nederlanders de ketting hebben gebroken en onze schepen hebben verbrand, en in het bijzonder ‘The Royal Charles’, andere bijzonderheden weet ik niet, maar zeer droevig om zeker te zijn En de waarheid is dat ik zo bang ben dat het hele koninkrijk ongedaan wordt gemaakt, dat ik deze nacht vastbesloten ben om met mijn vader en vrouw te bestuderen wat ik moet doen met het weinige dat ik aan geld heb ”.

Wil je het laatste nieuws over misdaad, sport of het laatste nieuws in Londen rechtstreeks in je inbox? Pas uw behoeften aan om bij u te passen hier.