De strijd is nog niet voorbij voor Nederlandse boeren

In de zomer van 2022 braken in Nederland protesten uit tegen het plan van de regering om de stikstof- uitstoot van de boerderijen in het land – in sommige gevallen tot 95 procent.

Destijds erkenden de autoriteiten dat hun voorstel het noodzakelijk zou maken de veestapel in het hele land te verminderen, vooral in de buurt van gebieden die worden beschermd als onderdeel van het Natura 2000-netwerk van de Europese Unie (EU). De genoemde grondgedachte was om de uitstoot van ammoniak en stikstofoxiden te beperken, waarvan wordt aangenomen dat ze de samenstelling van het plantenleven in dergelijke zones veranderen.

De Nederlandse regering verwachtte dat een aanzienlijk aantal boerderijen zou moeten sluiten, zoals beschreven in a rapport van het Amerikaanse ministerie van landbouw. In oktober uitten boerengroepen hun ongenoegen over het laatste plan van de regeringsbemiddelaar, politicus Johan Remkes. Sommigen aan de kant van de boeren beloofden door te gaan met protesteren.

In september bezocht Roman Balmakov van The Epoch Times Nederland en sprak met verschillende boeren ter plaatse voor een aankomende documentaire, “Eat the Bugs”. Ze beschreven de uitdagingen waarmee hun sector wordt geconfronteerd van de nationale overheid en de EU, terwijl deze en andere machtige facties proberen de manier waarop de wereld voedsel produceert en consumeert te veranderen.

Niet elke boer kan gaan Biologisch: Nederlandse Biologische Boeren

Nederlandse biologische boeren Jan-Hein en Sandra Nikkels op 2 sept. 28, 2022. (The Epoch Times)

Jan-Hein en Sandra Nikkels zijn biologische boeren. Ze gebruiken geen pesticiden of kunstmest en proberen een beperkte hoeveelheid mest te gebruiken.

Hun bedrijf omvat duizenden legkippen en 200 melkkoeien. De dieren die ze fokken hebben meer ruimte dan op veel niet-biologische boerderijen. Ze kunnen ook naar buiten.

“Het is niet zo eenvoudig om te boeren [organic], maar we vinden het leuk’, zei Jan-Hein in september tegen Balmakov. 28 interview met het paar.

“Je moet meer met het weer werken,” voegde Sandra eraan toe.

In 2020 heeft de EU’s Farm to Fork-strategie ambitieuze doelstellingen voor biologische landbouw vastgesteld voor 2030: een vermindering van 50 procent van het gebruik van pesticiden en 25 procent van de boerderijen die biologisch worden.

Jan-Hein en Sandra uitten hun scepsis over dat soort promotie van biologische landbouw op veel grotere schaal.

“Niet [every] Boer kan dat. Niet iedereen heeft genoeg land rond zijn boerderij om de kippen of de koeien naar buiten te sturen,” zei Sandra.

Ze vindt het belangrijker dat consumenten proberen om lokaal geproduceerde eieren te kopen, zelfs als ze niet biologisch zijn. Biologisch voedsel, vervolgde ze, moet een van de vele opties zijn, althans voorlopig.

“Een consument moet beslissen: ‘We willen biologisch kopen’ en dan is de markt er klaar voor, en dan kun je de overstap maken. Maar als ik in de supermarkt ben, wil ik kiezen”, zegt ze.

“Biologisch is wat we goed vinden, maar niet iedereen kan ervoor betalen”, voegde ze eraan toe.

Jan-Hein wees erop dat biologische landbouw niet altijd ideaal is vanuit milieuoogpunt.

Zelfs als biologische boeren is hun het potentiële lot van enorme bezuinigingen op hun veestapel niet bespaard gebleven. Volgens Sandra zal bijna de helft van hun voorraad in het vizier van de overheid zijn.

“Niemand weet” hoe het beleid zal worden uitgevoerd, voegde ze eraan toe, speculerend dat de autoriteiten zouden kunnen hopen dat veel boeren de veranderingen doorvoeren door de activiteiten helemaal stop te zetten.

“Het is allemaal top-down, en er is niets bottom-up”, zei ze.

De stikstofgerelateerde bezuinigingen zouden niet het eerste offer van hun operatie zijn. Jan-Hein en Sandra gaven aan dat ze hun kippenaantallen de afgelopen twee decennia al met 90 procent hebben verminderd.

De twee geloven niet dat het stikstofbeleid van de overheid is ingegeven door zorg voor de natuur. Net als vele anderen in het land geloven ze dat de staat land wil verwerven om meer woningen en aanverwante infrastructuur te bouwen.

“[Farmers] zorg voor het milieu en het landschap. Als je dat weghaalt, kun je huizen en snelwegen bouwen, maar dat is niet goed voor de natuur, denk ik’, zegt Sandra.

Zoals bij veel Nederlandse boerderijen is het land al generaties lang in het bezit van de familie Hein. De grootvader van Jan begon in 1906 op het land te werken.

De twee waren het erover eens dat de druk op hun sector de volgende generatie ontmoedigt.

“Jonge boeren stoppen ermee”, zegt Jan-Hein.

Het kan moeilijk zijn om van die verliezen terug te komen, zelfs voor nieuwkomers die hopen de trotse traditie van het land van efficiënte, innovatieve landbouw voort te zetten.

“Als je geen boerderij in je familie hebt, is het bijna onmogelijk om er een te beginnen,” zei Sandra.

De twee zeiden te hopen dat de regering boeren een kans zal geven om met een oplossing te komen, een die niet zomaar van bovenaf wordt gedicteerd.

Problemen met de overheid bij ‘All Times’: Nederlandse melkveehouder

Voor zover hij weet is Robbin Voorend de zesde generatie boeren in zijn familie. In 2017 nam hij het bedrijf van zijn ouders over.

Vandaag zijn er 58 koeien op zijn bedrijf. In de loop van een jaar produceren ze meer dan 130.000 liter melk.

“Ik melk meestal twee keer per dag, omdat we nog steeds melken in een traditionele melkput”, vertelde hij in september aan Balmakov. 30 gesprekken.

Voorend zei dat hoewel hij “altijd” problemen heeft met de overheid, zijn huidige problemen begin 2017 begonnen. In maart vertelde de overheid hem dat hij 12 koeien moest wegdoen.

“Elke koe wordt in het systeem geregistreerd, dus ze weten hoe [many] koeien die ik heb,” zei hij.

De bezorgdheid van de regering kwam voort uit haar plan om de fosfaatreductie te verminderen – een visie van het Amerikaanse ministerie van Landbouw beschreven als een poging om “grenzen aan de Nederlandse zuivelproductie” te stellen. Voorend had een overheidsdoelstelling overschreden die was vastgesteld op basis van cijfers van een vorig jaar.

Dat systeem, zei hij, werd al snel steeds zwaarder. Op een gegeven moment moest hij fosfaatrechten kopen van een andere boer.

“Ik heb een hoop geld uitgegeven om dezelfde koeien te houden die ik toen had,” zei Voorend.

Het laatste stikstofemissieplan van de regering zou hem dwingen zijn veestapel met 90-95 procent te verminderen.

Voorend zegt dat de overheid weinig interesse heeft getoond in technologische oplossingen voor de stikstofuitstoot in de landbouw.

Hij zei dat hij zich ontmoedigd voelt om verder te investeren in zijn operatie, inclusief in eventuele emissierechten die hij zou kunnen kopen. Banken, voegde hij eraan toe, zijn ook wars van de risico’s van de landbouw als gevolg van het nieuwe, nog steeds evoluerende stikstofbeleid.

“Dat begrijp ik ook. Dat is niet raar’, zegt hij.

Hij weet niet wat hij zou doen als de overheid hem zou dwingen zijn kudde terug te brengen tot zes koeien. Zijn boerderij moet, net als vele andere, misschien sluiten.

Tegen het dreunen van agrarische ‘vooruitgang’, gedefinieerd door veel elite-instellingen in termen van radicale bezuinigingen op de veehouderij, blijft Voorend niet overtuigd. De eliminatie van productieve landbouwgrond om de natuur te behouden, zo suggereerde hij, zou uiteindelijk averechts kunnen werken.

“De bevolking groeit wereldwijd alleen maar. Dus je hebt nodig [food],” hij zei.

Je zult andere interviews met boeren in Nederland en over de hele wereld kunnen horen in de aankomende documentaire van The Epoch Times, ‘Eat the Bugs’.

Volgen