Een glimp van het Nederlandse erfgoed van New York City, 400 jaar later

In het begin van de 17e eeuw bezochten Nederlandse handelaren het gebied van Noord-Amerika dat nu New York heet, maar pas in 1624 arriveerden kolonisten voor permanente vestiging. In 1660 had de kolonie Nieuw-Amsterdam haar hoogtepunt bereikt vóór de Engelse overname in 1664. Een gedetailleerde kaart bekend als het Costello Plan-Te zien tot en met 14 juli in de New York-Historical SocietyHet toont de muur langs de rand van de huizen die Manhattan's Wall Street zijn naam geven, evenals het pad van het huidige Broadway dat een bocht maakt van de Amsterdamse Citadel. Maar 400 jaar later, achter deze sporen op straat, schuilt er zeldzaam fysiek bewijs van het Nederlandse koloniale tijdperk.

Wat overblijft is gemakkelijk op te merken, omringd door de groei van de eeuwen die volgden, maar spreekt vaak over de fundamentele verdeeldheid van het toekomstige New York City. Al in 1626 werden tot slaaf gemaakte mensen door de Nederlandse West-Indische Compagnie naar de kolonie gebracht, terwijl gewelddadige aanvallen van Nederlandse kolonisten op inheemse volkeren hen van hun land verdreven.

“Bij het behoud van Nederlandse historische locaties denk ik dat het belangrijk is om niet alleen het verhaal te vertellen van de Nederlanders die hier kwamen en deze huizen bouwden”, zegt Meredith Sorin Horsford, uitvoerend directeur van de Historic House Trust (HHT) in New York City. “Het is heel belangrijk voor ons om een ​​compleet en robuust verhaal over de geschiedenis te vertellen en na te denken over andere groepen die deel uitmaakten van die periode.”

HHT heeft een partnerschap met het New York City Department of Parks and Recreation om het behoud van publieke locaties en locaties van leden in een park te ondersteunen. De online Dutch Heritage Trail van HHT, gelanceerd in 2021, beslaat 11 locaties, van de Nederlandse eenkamerboerderij Alice Aston House uit 1690 op Staten Island tot latere bouwwerken zoals de Dickman Farmhouse in Nederlandse koloniale stijl in Manhattan. Gebouwd in 1784. Hoewel ze kunnen opvallen als merkwaardige monumenten (de Dickman Farmhouse met witte dakspanen doemt op boven Broadway vanaf zijn hoge plek, genesteld tussen appartementsgebouwen), benadrukt Horsford dat ze in niets lijken op objecten achter glas.

“Deze plaatsen zijn geen statische historische structuren, ze blijven daar gewoon zitten en worden oud”, zegt hij. “Ze zijn dynamische, integrale onderdelen van hun gemeenschap.”

Horsford was voorheen uitvoerend directeur van Dickman Farmhouse, waar hij een initiatief startte om onderzoek te doen naar de vrije en tot slaaf gemaakte zwarte mensen die op de plek woonden en werkten, waardoor kunstenaars hun verhalen menselijker konden maken – en zo bedacht Reggie Black de woorden ‘Slaves Lived Here’. ” Huis. Alle historische huizen moeten worstelen met de balans tussen het bieden van een kijkje in het verleden en het vertellen van het volledige verhaal van hun geschiedenis, vaak met beperkt personeel en beperkte ruimte.

Gelegen tussen de wijken East Flatbush en Canarsie in Brooklyn, benaderde het Wyckoff House deze uitdaging door de focus van het huis te verleggen naar de gemeenschap. Het is gebouwd in 1652 en is het oudste huis in de stad. Het gebied is ontwikkeld door de Nederlandse koloniën en ligt momenteel ingeklemd tussen een autowasstraat en een McDonald's. De steile helling van het dak kijkt uit op de inmiddels verouderde Canarsie Lane, ooit een Lenape-jachtpad. Zoals Melissa Branfman, uitvoerend directeur van het Wyckoff House, opmerkt: “Dit land heeft vele levens, en het alleen interpreteren vanuit de levens van de Nederlandse familie die in het huis woonde is te beperkt.”

Het Wyckoff House heeft geen interpretatiepanelen of afgebakende tentoonstellingsruimtes; Bezoekers worden ondergedompeld in kamers waar planten uit de tuin worden gedroogd voor thee, net als in de 17e eeuw. De buitenruimte heeft ervoor gezorgd dat het huis zijn rentmeesterschap kon controleren, samen met land dat op festivals staat ter ere van de Caribische cultuur van de gemeenschap in Brooklyn en de gewassen die op de boerderij worden geteeld, zoals duivenerwten die gebruikelijk zijn in de Caribische keuken. Ontdek het in de metropool.

‘Dat soort interpretatie kan een parallel creëren tussen emancipatie en de koloniale cultuur, zowel in Amerika als in het nieuwe land
Net als Nederland en andere landen stond een deel van het Caribisch gebied onder Nederlands bestuur”, zegt Bronfman.

Een meer inclusieve geschiedenis

Het historische Lefferts House, gelegen aan de rand van het Prospect Park in Brooklyn, onderzoekt opnieuw hoe een meer inclusieve geschiedenis kan worden gepresenteerd. Het dateert uit 1783 en bevat geborgen hout uit het 17e-eeuwse huis, wat de aanhoudende Nederlandse invloed onder Engelse overheersing weerspiegelt, inclusief het Nederlandse koloniale framehuis en een brede veranda met zuilen die uitkijkt op het drukke verkeer van Flatbush Avenue. Een nieuw initiatief van de Prospect Park Alliance verbetert de veerkracht van Lenape en mensen van Afrikaanse afkomst in de afgelopen vier eeuwen, terwijl een architecturale restauratie van $ 2,5 miljoen de plek voor de toekomst beschermt.

“Het onderhouden van een bijna een kwart eeuw oud huis vergt veel geld, tijd en arbeid, en een groot deel daarvan is onzichtbaar voor het publiek”, zegt Dylan Yates, de projectmanager van het huis. “Naast het creëren van interpretaties met mijn Reimagine Lefferts-initiatief, investeert de Prospect Park Alliance in de structuur zelf.”

Het Lefferts Historisch Huis is in 2019 wegens renovatiewerkzaamheden gesloten en gaat deze zomer weer open. Toen het in de 20e eeuw debuteerde als museum – nadat het in 1917 naar een park was verplaatst om het tegen ontwikkeling te beschermen – richtte het zich op de familie Lefferts. Het huis zal later dit jaar bezoekers verwelkomen met een geveltextielinstallatie van kunstenaar Adama Delphine Faundeau ter ere van 25 mensen die door de familie tussen 1783 en 1827 als slaven werden geïdentificeerd.

“Het is gemakkelijk om het verleden te vergeten in een stad als New York die zichzelf voortdurend opnieuw vormgeeft”, zegt Yeats. ‘Historische huizen en andere markeringen uit het verleden bieden bezoekers en zelfs voorbijgangers de mogelijkheid om herinneringen op te halen. Veel inwoners van Brooklyn kennen de koloniale geschiedenis van het land waar ze wonen niet en weten niet wat degenen die hen voorgingen ermee deden.

Deze huizen overleven de paradoxen van de voortdurende groei van New York en onthullen een deel van het verhaal van hoe de grootste stad van Amerika groeide uit een kleine kolonie aan de rand van Manhattan. Het behoud ervan herinnert ook aan hoe praktijken zoals slavernij, vaak geassocieerd met het Amerikaanse Zuiden, de stad ondersteunden.

“Het is een opwindende tijd om de geschiedenis te interpreteren en over de geschiedenis te praten, omdat ik zeker een verschuiving in het veld heb gezien die minder gaat over het vertellen van één enkel verhaal”, zegt Branfman. ‘We beginnen te beseffen dat de waarheden die we kennen vaak niet allemaal waarheden zijn. Als je met verschillende ogen naar dezelfde objecten kijkt, zie je andere dingen.