Wat gebeurde er met Landguard Fort tijdens de Nederlandse invasie?

Eeuwenoud Landguard Fort in Felixstowe heeft de Britse kusten honderden jaren lang veilig gehouden.

Hoewel er sinds het bewind van koning Hendrik VIII een aantal forten op het schiereiland Landguard zijn geweest, werd het huidige fort gebouwd in 1744 en in de daaropvolgende jaren aangepast.

Door de jaren heen heeft het een belangrijke rol gespeeld bij de bescherming van Groot-Brittannië tijdens verschillende oorlogen en veldslagen, waaronder de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog. Het fort, ontwapend in 1956, staat nu op de monumentenlijst en is open voor bezoekers.

Een aantal kamers in het fort is gevuld met fascinerende artefacten in overvloed – maar wist je dat er ook een aantal vrijwilligers zijn die zich in klederdracht uit die tijd kleden en naspelen hoe het leven was in Landguard Fort tijdens verschillende conflicten?

Een van deze re-enactors is Roger Brookes, die in het weekend als vrijwilliger bij het fort werkt en gasten leert over de Nederlandse invasie van 1667.

Roger is een levenslange liefhebber van geschiedenis en wil zijn expertise al lang met anderen delen en heeft jarenlang levende geschiedenisvertoningen gedaan. “In de loop der jaren heb ik een interesse ontwikkeld voor de geschiedenis van de late 17e en vroege 18e eeuw, vooral in relatie tot fort en kust. Dit werd mede geïnspireerd door Doreen Rayner en de leden van de History and Museum Society. In 1986 hielden we de allereerste Darrel’s Day in het fort en ik denk dat dit de eerste keer was dat het publiek het fort binnen mocht’, zegt hij.

Roger heeft twee aangrenzende kamers die zijn ingericht met 17e-eeuwse kunstvoorwerpen, waar hij zegt dat bezoekers welkom zijn om naar binnen te gaan en meer te weten te komen over de Nederlandse invasie en hoe het leven in het fort op dat moment was. “Ik heb daar meestal musketten en doe af en toe schietdemonstraties. Het gesprek hangt sterk af van mijn lezing van de interesses van de bezoeker, maar ik wil vooral opvoeden en amuseren’, zegt hij.

Binnen in een van de kamers van het fort
– Krediet: Charlotte Bond

READ  Area roundup: Nederlands opent met ruime overwinning | Pella

Maar voordat we erachter komen hoe het leven in het fort was, is het belangrijk om te begrijpen wat de Nederlandse invasie was en hoe belangrijk het was voor de Britse geschiedenis.

Wat was de Nederlandse invasie van 1667?

“Kortom, de Britten en Nederlanders beconcurreerden elkaar om de handel in het oosten, namelijk India en Oost-Indië. De Britten vielen de Nederlandse vloot aan, nadat Britse kolonisten waren afgeslacht in Oost-Indië, en slaagden erin hen te verslaan. Dat was al bekend bij de eerste Nederlandse Oorlog’, legt hij uit.

“Nadat ze hun vloot in 1667 hadden herbouwd, veroverden ze in juni de HMS Royal Charles, die ze omdoopten en jarenlang gebruikten. Toen het uiteindelijk werd afgebroken, werd de sierlijke vergulde achterstevenversiering verwijderd en in het Rijksmuseum geplaatst, dat vandaag de dag nog steeds te zien is.

“Tussen 19 en 24 juni voeren de Nederlanders de Medway op, verbrandden onze schepen en vielen Upnor Castle aan, waarbij ze veel schade aanrichtten. Toen Pepys een paar dagen later op bezoek kwam, was hij verrast hoe weinig schade de Nederlanders hadden toegebracht aan de lokale burgers en kreeg hij te horen dat de Britse soldaten meer plunderingen en schade hadden aangericht toen ze aankwamen. Luitenant-admiraal Michiel De Ruyter nam vervolgens de Nederlandse vloot mee naar de kust en zette op 2 juli een grote strijdmacht aan land bij Felixstowe.”

Roger bij Landguard Fort
– Krediet: Charlotte Bond

Gelukkig voor het fort was het tij echter de verkeerde kant op en konden de Nederlanders geen van hun grote schepen dichtbij genoeg krijgen om het fort te bombarderen.

“Het was hun bedoeling om Landguard Fort te veroveren, dat hen het commando over de rivier zou hebben gegeven en hen in staat zou hebben gesteld om alle schepen te stoppen die Harwich, Ipswich en de River Store binnenkwamen of verlieten – wat een belangrijk scheepsbouwgebied was. Hoewel het fort een belegering niet zou hebben kunnen weerstaan, was het in staat om alle aanvallen af ​​te weren.”

De toenmalige gouverneur van Landguard Fort, Nathanial Darrell, werd verdedigd door 400 musketiers – en het fort zelf had 40 kanonnen en een kanonbemanning bestaande uit 100 mannen. Het fort moest het opnemen tegen 1.500 Nederlandse mariniers en 500 matrozen.

Er volgde een bloedige strijd – en de Engelsen schoten die avond onafgebroken tot 22.00 uur voordat de Nederlanders zich uiteindelijk terugtrokken. 150 Nederlandse matrozen werden gedood, gewond of gevangen genomen – tegen slechts 10 slachtoffers van de Engelsen.

Landguard Fort was eigenlijk de plaats van Engelands laatste tegengestelde invasie van Engeland over zee, en de eerste landslag van de Royal Marine. Verdere vijandelijkheden werden beëindigd door het Verdrag van Breda, dat op 31 juli 1667 werd ondertekend.

Roger is gespecialiseerd in 17e-eeuwse kust- en oorlogsgeschiedenis
– Krediet: Charlotte Bond

Hoe was het leven in het Landguard Fort in de 17e eeuw?

Volgens Roger zou het leven van een gewone soldaat in het fort behoorlijk grimmig zijn geweest. “Slechts een paar jaar voor de aanval dienden ze een verzoekschrift in bij de koning voor onbetaalde lonen omdat ze leefden van ‘roggebrood en de armste soort Suffolk-kaas’, en de soldaten ziek werden en stierven van de honger.”

Een paar jaar later verbeterde het eten echter. “In de 17e eeuw was het normaal om slechts twee maaltijden per dag te eten”, legt Roger uit.

De eerste en hoofdmaaltijd zou rond 11 uur zijn geconsumeerd en de tweede later in de middag. “Maaltijden zouden voornamelijk vlees zijn met wat wortelgroenten en kruiden. Hoewel, aangezien ze aan de kust waren, er ook vis zou zijn gegeten. Elk wild dier of elke vogel zou ook als redelijk wild worden beschouwd om te eten. De hoofddrank zou ‘klein bier’ uit hun eigen brouwhuis zijn geweest – maar dit alles zou afhangen van het feit dat ze betaald zouden worden en het eten konden kopen. ”

Als het op slapen aankwam, sliepen 17e-eeuwse soldaten van het fort in het kazerneblok. “Het is echter onwaarschijnlijk dat gewone soldaten een bed zouden hebben gehad, aangezien er maar 20 bedden waren voor 100 soldaten. Dus in plaats daarvan zouden ze het zich gemakkelijk hebben gemaakt op de vloer of een stoel. Het is ook aannemelijk dat de hutten geen verwarming hadden.”

Roger is gespecialiseerd in 17e-eeuwse kust- en oorlogsgeschiedenis
– Krediet: Charlotte Bond

Water zou afkomstig zijn van een aquaduct bij de kliffen, ongeveer een halve mijl verderop, omdat het fort op de moerassen was gebouwd en er geen bron was.

“Gedurende vele jaren werd aangenomen dat het fort in Essex lag, en het was gemakkelijker om met een boot over te roeien dan over de weg, aangezien Felixstowe slechts een gehucht was,”

En qua kleding waren er niet veel opties. “Het is onwaarschijnlijk dat de gemiddelde soldaat meer zou hebben gehad dan de kleren waarin hij stond, en alles wat hij deed zou in zijn buidel zijn gedragen, of ‘snap sack’, wat een tas was die over het lichaam werd gedragen.”

Voor degenen die bij het fort gelegerd waren, was hun belangrijkste prioriteit natuurlijk het beschermen van Landguard Fort en de rest van de kust tegen mogelijke aanvallen. Maar hoe deden ze dit?

Roger Brookes
– Krediet: Charlotte Bond

“Zolang de poort gesloten en verdedigd was, zouden ze redelijk veilig zijn geweest. Het fort was in die tijd gemaakt van aarde en hout en kon een tijdje kanonvuur weerstaan. Het was omgeven door een droge gracht met grind aan de onderkant. Het fort was stervormig ontworpen, zodat de vier hoeken een duidelijke vuurlijn langs de muren zouden hebben. Daar zouden ook kanonnen zijn opgesteld.

“Kanonniers zouden zijn gebleven terwijl ze op de vijandelijke artillerie schoten en met kettingschoten op infanterie schoten terwijl ze aanvielen. De musketiers zouden overal rond het fort zijn geweest, maar klaar om snel te gaan waar er een aanval was, met het grootste aantal in een positie om de poort te beschermen. Snoekmannen zouden paraat staan ​​als de vijand erin zou slagen een muur te beklimmen of door de poort te breken. Het grootste deel van die dag, totdat steun op de kliffen werd gezien en de Nederlanders zich begonnen terug te trekken, zou het belangrijkste gevoel van de gemiddelde soldaat de angst voor ernstig letsel zijn geweest.

Voor iedereen die met het fort bezig wil zijn en meer wil weten, voegt Roger toe: “We zijn een vriendelijke groep en verwelkomen altijd nieuwe vrijwilligers bij Landguard Fort. Kom naar beneden en praat mee als je geïnteresseerd bent! ”

Landguard Fort is nu open tot eind oktober – elke dag tijdens de schoolvakanties, en van donderdag tot zondag op andere tijden.

Ga voor meer informatie naar landguard.com