Het scheepswrak onthult de geheimen van de 17e-eeuwse Nederlandse maritieme overheersing

Het Batavia-schip uit 1629 is te zien in het Western Australian Shipwreck Museum in Fremond. Krediet: Patrick E. Baker, Western Australian Museum.

Veel Nederlandse schepen staken in de 17e eeuw de West-Australische kust over op weg naar Zuidoost-Azië – en een scheepswrak wordt als een nationale traditie vermeld. Batavia, heeft de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) voor het eerst de geschiedenis onthuld van scheepsbouwproducten die het deden gedijen tegen grote Europese rivalen.

Gebouwd in Amsterdam in 1626-1628 en verkruimeld tijdens zijn eerste reis op het Morning Reef op Beacon Island (Houtman Arolhouse Archipelago) in juni 1629, toont Batavia de Nederlands Oost-Indische (VOC) scheepsbouw op zijn best. Onder leiding van Flinders University Archeoloog Universitair hoofddocent Wendy van Duenwurde Met co-auteurs, Aoife Daly is universitair hoofddocent en ERC-assistent aan de Universiteit van Kopenhagen En Marta Dominguez-Delmas, Research Associate en VENI Fellow aan de Universiteit van Amsterdam.

“Halverwege de jaren 17 was het gebruik van door wind aangedreven zagerijen gemeengoed geworden in de Republiek.^NS In de eeuw stonden de Nederlanders de productie van een ongekend aantal cruiseschepen voor langeafstandsreizen en regionale handel in Azië toe, maar hoe organiseerden ze zo’n intensieve scheepsbouw? De Nederlandse Republiek en haar binnenland hebben zeker geen binnenlandse middelen”, aldus Wendy van Duenwurde.

Een diepgaande steekproef van Badevia’s romphout voor dendrochronologisch onderzoek is gepubliceerd Open Access Tijdschrift PLOS ONE, Presenteert een deel van de puzzel van de vroege Nederlandse 17^NS Eeuwse scheepsbouw en de wereldwijde maritieme route ontbreken nog steeds.

op 17^NS In de loop van de eeuw groeide de VOC uit tot de eerste multinationale handelsonderneming, wat leidde tot de opkomst van de aandelenmarkt en het moderne kapitalisme. In deze eeuw werden in totaal 706 schepen gebouwd op de VOC-scheepswerven in de Nederlandse Republiek, waarvan 75 vergaan en buitgemaakt door 23 vijandelijke troepen of piraten.

Er is echter weinig bekend over de houtproducten die de Nederlanders hielpen bij het bouwen van hun schepen en die de internationale handel domineerden tegen rivalen in Frankrijk, Portugal en continentaal Europa.

“Eik was een voorkeursmateriaal voor de scheepsbouw in Noord- en West-Europa, en maritieme landen hadden moeite om voldoende voorraden te krijgen om aan hun behoeften te voldoen en hun steeds groter wordende vloot te ondersteunen”, legt Marta Dominguez Delmas uit.

Gelukkig zijn de overblijfselen van het Batavia-schip in de jaren zeventig opgegraven en zijn ze te zien in het Western Australian Shipwreck Museum in Fremont.

Het stelde archeologen en dendrochronologen van de Flinders University, de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit van Kopenhagen in staat om aardkorstbomen te bemonsteren en te analyseren.

“De voorkeur voor specifieke houtproducten uit geselecteerde gebieden bewijst dat de houtkeuze niet willekeurig is. Onze resultaten bieden een grote verscheidenheid aan houtbronnen voor de VOC Amsterdamse scheepswerf in de jaren 1620, en tonen de zorgvuldige houtselectie en het vakkundige vakmanschap van de bouwers aan. ‘, zegt Aoife Daly.

“Onze resultaten dragen bij aan een collectief begrip van de Noord-Europese houthandel en illustreren de geografische omvang van de houtaanvoergebieden voor de scheepsbouw in de Nederlandse Republiek in de 17e eeuw”, zegt universitair hoofddocent Wendy van Duenword.