De Nederlandse premier liet het bod varen, ondanks de verkiezingsoverwinning van Geert Wilders

CNN
—

Populistisch vuurmerk Geert Wilders Hij gaf toe dat hij niet de volgende premier van Nederland zou worden omdat zijn potentiële coalitiepartners hem weigerden te steunen.

De extreemrechtse Partij voor de Vrijheid (PVV) van Wilders veroorzaakte na haar debuut schokgolven door heel Europa Nederlandse parlementsverkiezingen Eind vorig jaar noemden waarnemers Nederland, met 23,5% van de stemmen en 37 van de 150 zetels, het 'Trump-moment'.

Maar na weken van onderhandelen slaagde Wilders er niet in om tot overeenstemming te komen met andere partijen en kondigde hij aan dat hij de volgende regering niet zou leiden.

“Ik kan alleen premier worden als alle partijen in de coalitie dit steunen. Zo was het niet. Ik geef de voorkeur aan een rechts kabinet. Weinig asiel en immigratie. Nederlandse nummer één”, schreef Wilders woensdag op X.

“Liefde voor mijn land en electoraat is groter en belangrijker dan mijn eigen positie”, voegde hij eraan toe.

De centrumrechtse Partij voor Vrijheid en Democratie (VVD) van aftredend premier Mark Rudd werd derde met 24 zetels en de nieuw gevormde Nieuwe Sociale Contractpartij werd vierde met 20 zetels.

De conservatieve coalitie zou 81 zetels hebben – genoeg voor een meerderheid in het Nederlandse parlement.

Maar de weg van Wilders naar het premierschap werd vorige maand ontspoord door NSC-voorzitter Peter Omdzigt. trok zich terug Uit alliantiegesprekken met PVV. Wilders gezegd Omtzigts beslissing om te ‘dumpen’ is ‘ongelooflijk teleurstellend’.

Ondanks een late stijging van de steun voor extreemrechtse partijen voorafgaand aan de verkiezingen in november, verbleekte Wilders' provocerende anti-islam-, anti-immigratie-, anti-EU- en Oekraïne-sceptische platform uiteindelijk bij zijn potentiële partners.

De weigering van de NSC en de PVV om met Wilders samen te werken kan een herbevestiging zijn. “Sanitaire Tuin” Volgens een al lang bestaand beleid weigeren sommige reguliere partijen samen te werken met sommige populistische partijen.

Garden Sanitaire heeft er eerder toe bijgedragen militanten weg te houden van de regering. Toen de toenmalige leider van het Front National, Jean-Marie Le Pen (de vader van de Marine) bijvoorbeeld onverwachts de socialistische kandidaat Lionel Jospin versloeg bij de Franse presidentsverkiezingen van 2002, wierpen de socialisten hun steun achter de centrumrechtse kandidaat Jacques Chirac en gaven hem de overhand. Een aardverschuiving in de tweede ronde.

Maar dit beleid is de afgelopen jaren verzwakt omdat veel centrumrechtse partijen bereid zijn gebleken allianties te vormen met meer extremistische groeperingen.

In Finland verving Petteri Orpo – vaak gezien als betrouwbaar en standvastig – vorig jaar Sanna Marin als premier, nadat hij een coalitie had gevormd met de nationalistische Finse Partij. Op dezelfde manier vertrouwt de Zweedse premier Ulif Kristersson steeds meer op stemmen van de eurosceptische, anti-immigratie Zweedse democraten.

Extreemrechtse leiders in Europa genieten van recente overwinningen Georgië Meloney In Italië Robert Figo In Slowakije. Afgelopen weekend extreemrechts Hij komt De partij heeft tijdens de Portugese verkiezingen een late stijging gekend die haar tot een potentiële koningsmaker zou kunnen maken.

Hoewel Wilders dit keer zijn nederlaag toegeeft Hij beloofde Hij moet zijn poging om in de toekomst premier te worden voortzetten.

“Vergeet niet: ik blijf nog steeds premier van Nederland. Met steun van nog meer Nederlanders. Is het niet morgen, dan overmorgen. Omdat de stem van miljoenen Nederlanders wordt gehoord!”