Nederlanders kunnen bot zijn. Openhartig zou je kunnen zeggen. Of misschien uitgesproken. Klinkt oprecht beter? Hoe zit het met kortaf? Brusque kan vaak zijn hoe het voelt, vooral voor een bezoeker.
Ik veronderstel dat de manier waarop je het fenomeen beschrijft afhangt van hoe je het ervaart.
De Nederlanders die ik tijdens mijn eerste weken in Nederland heb leren kennen, aarzelen niet om te zeggen wat ze op hun hart hebben. Als ze het denken, zullen ze het waarschijnlijk zeggen, wat een goede zaak kan zijn. Maar niet altijd.
Culturele stereotypering is in mijn ervaring bijna nooit een goed idee, maar sommige generalisaties over een cultuur zijn onvermijdelijk. Vorige maand schreef ik in mijn column over de Nederlanders en hun fietsen. Het is nauwelijks een veralgemening om te zeggen dat Nederlanders van hun fietsen houden terwijl er 24 miljoen zijn in een land met slechts 17 miljoen mensen.
Maar om te zeggen dat Amerikanen geobsedeerd zijn door wapens (met een vergelijkbare vergelijking tussen het aantal wapens en de grootte van de Amerikaanse bevolking) zou ons een ongemakkelijk gevoel kunnen geven. Toch lijkt er op zijn minst enige waarheid te schuilen achter de meeste generalisaties, inclusief die over Amerikanen en hun wapens. De meeste mensen die tijd in Nederland hebben doorgebracht, hebben meer dan één verrassend persoonlijke opmerking ontvangen.
“Waarom heb je je haar zo kort laten knippen?” zei iemand afkeurend tegen me nadat ik mijn eerste kapsel had gehad bij de kapperszaak in de buurt. Ik was vooral tevreden met hoe mijn haar eruitzag, en ik had genoten van mijn gesprek met de persoon die mijn haar had geknipt. Ze sprak naast Nederlands ook Arabisch, Frans en Engels en ik vond de hele ervaring plezierig.
Maar mijn haar was kort en mijn nieuwe Nederlandse vriend zei alleen maar het voor de hand liggende. Waarom zeg je het niet?
Goede vraag. Veel Amerikanen – en ik zal hier verder generaliseren door te zeggen, veel Midwesten – geven er de voorkeur aan beleefd te zijn. We houden onze meningen voor onszelf, vooral als we denken dat die meningen misschien niet welkom zijn. Het resultaat kan zijn, en is vaak, veel dansen rond wat voor iedereen vanzelfsprekend lijkt – zoals een heel kort kapsel.
Voor Midwesters lijkt de belangrijkste waarde aardig te zijn. We zijn trots op hoe aardig we zijn (tenzij we natuurlijk reacties achterlaten op sociale-mediasites), en de waarheid is meestal een secundaire zorg. Niet zo met de Nederlanders. Wat hier vooral wordt gewaardeerd, is rechtlijnigheid. Er is zelfs een Nederlands woord voor: beskerbaarheid of, letterlijk, ‘spreekbaarheid’, wat betekent dat alles hardop kan en moet worden uitgesproken. In dit land zijn er maar heel weinig taboe-onderwerpen.
Heeft u een medisch probleem? Een probleem in uw huwelijk? Een vlek die je moeilijk uit je shirt krijgt? Je kunt over al deze onderwerpen – en meer – op normaal volume praten bij een kopje koffie in de naastgelegen bakkerij. Waarom niet?
De meeste mensen beschouwen Nederland als een liberaal land met een over het algemeen progressieve kijk. Nederlanders zijn met andere woorden recht door zee maar tolerant.
Veel geleerden associëren de Nederlandse houding, waarden en overtuigingen met het calvinisme, een belangrijke tak van het protestantisme, met wortels in het 16e-eeuwse Europa. Calvinistische leringen hebben misschien de manier van leven van de natie gevormd, maar Nederland is tegenwoordig een van de meest seculiere in West-Europa. Meer dan de helft van de bevolking beweert niet-religieus te zijn, blijkt uit een onderzoek uit 2020 van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Beweren dat een eeuwenoude religieuze beweging een heel land ertoe heeft aangezet om vandaag de dag direct te zijn in zijn interpersoonlijke communicatie, lijkt misschien wat vergezocht. Per slot van rekening staan de Nederlandse calvinisten die zich in het westen van Michigan vestigden niet bekend, althans niet vandaag de dag, omdat ze dezelfde eigenschappen delen – noch tolerantie noch rechtlijnigheid.
Een intercultureel adviseur, Eleonore Breukel, die Fortune 500-bedrijven over de hele wereld helpt bij het cultiveren van effectieve bedrijfsculturen, zegt graag dat de nadruk van het calvinisme op “individuele verantwoordelijkheid”, meer dan wat dan ook, een hele bevolking naar “totale eerlijkheid” leidde en, interessant genoeg , “een afwijzing van plezier zowel als het genieten van rijkdom.”
Er zijn dus toch een paar onderwerpen waar Nederlanders liever niet over praten. Onder hen zouden salarissen en pensioenen zijn. Alles wat met luxe te maken heeft eigenlijk. Je zou bijvoorbeeld nooit praten over hoe mooi je huis is.
Ik leerde deze uitzondering op de regel van “Nederlandse directheid” op een dag toen ik iets zei over het huis waar ik een jaar woon. Ik denk dat mijn woorden waren: “Het huis waar ik woon is geweldig.”
De persoon met wie ik was, keek geschokt en zei: “Misschien wil je dat voor jezelf houden.”
— Douglas Brouwer is een inwoner van Park Township, behalve in het schooljaar 2022-2023, wanneer hij woont en werkt in Den Haag, Nederland.
More Stories
Winst Dutch-Bangla Bank stijgt met 42% om in 2023 Tk801cr te bereiken
Nederlanders trekken een grens: om de populisten uit de macht te houden. Kunnen andere landen hetzelfde doen?
Nederlands postbedrijf gaat de diensten van Lleida.net distribueren